Blog: Van Horrorstudent naar Succes: Mijn Reis op de Universiteit

Daar stond ik, aan het begin van het nieuwe academische jaar, en ik wist uit mijn vorige avontuur dat ik serieus moest zijn met mijn studie. Ik moest actief deelnemen aan het onderwijs, vragen kunnen stellen en antwoorden kunnen geven. Dit keer was ik echter op mezelf aangewezen, financieel niet zo ruim bedeeld en betrokken bij semi-topsport. Mijn eerste stap was om alles te begrijpen en te organiseren; hoe zit het onderwijs in elkaar? Waar moet ik zijn? Hoeveel colleges zijn er? Wanneer is het tentamen? Wat moet ik voorbereid hebben? Ik dook in de universiteitsapps en belde zelfs het informatiecentrum om te weten waar mijn lessen waren. Ik zorgde ervoor dat ik mijn reistijden kende en altijd op tijd op de universiteit was. 

Maar, mijn situatie was verre van ideaal om fulltime te studeren. Dit is echter de realiteit voor de meeste studenten. Los van wie je bent en wat je doet; studeren is een uitdaging. Je moet het onderwijs goed bijhouden, een sociaal leven opbouwen en onderhouden, bezig zijn met stages en carrièremogelijkheden en het liefst ook nog een paar keer in de week sporten. Dat is niet niks. Ik stelde mezelf de regel om bij elk college aanwezig te zijn. Als ik iets niet begreep, moest ik mezelf beloven om dat deel van de stof opnieuw door te nemen. 

Gelukkig wist ik door mijn ervaring met de onderwijssystemen dat alle benodigde informatie voor die week op Canvas te vinden was, dus ik bekeek alle filmpjes en las de jurisprudentie. Elke avond voordat ik een werkgroep of hoorcollege had, besteedde ik tijd aan het doornemen van de stof en stampte ik de jurisprudentie en wetten uit mijn hoofd. De lessen gingen me daardoor erg goed af en voelden eigenlijk als herhaling op dat moment, maar toen kwam de laatste week voor het tentamen en de stress sloeg toe. Ik had het gevoel dat ik nog niet genoeg wist, want om een 6 te halen op de universiteit, moest ik studeren voor een 10. Dus ik dook in de stof, herhaalde en herhaalde, en drie dagen voor het tentamen kon ik eindelijk de hoorcolleges terugkijken. 

Ik verdeelde die laatste dagen als volgt: de eerste 6 uur van de dag keek ik naar de hoorcolleges en daarna maakte ik oefententamens. Vooral het oefenen hielp me om beter inzicht te krijgen in wat er van me werd verwacht. Toen kwam de dag van het tentamen en voor het eerst had ik het gevoel dat ik begreep waar het over ging en na afloop had ik zelfs het idee dat ik het gehaald had. 

Direct daarna begon het volgende vak en dit pakte ik vrijwel hetzelfde aan, weliswaar iets minder intensief omdat ik moest wennen aan het volledig student zijn en motivatie maar voor een bepaalde tijd duurt. In week twee van het nieuwe vak kreeg ik het resultaat van het eerste vak terug: een 7,4! Ik kon het nauwelijks geloven. Ik wist letterlijk niet dat het mogelijk was om hoger dan een 6 te halen. Dit zou voor velen een enorme motivatie zijn geweest, maar voor mij... werkte het net even anders. Ik dacht namelijk dat als je eenmaal een 7,4 haalde, je met minder moeite ook wel een 6 zou kunnen halen. Dus als beloning gaf ik mezelf een weekje vrij, maar dat resulteerde direct in een lager cijfer voor mijn tweede vak, namelijk een 4,2.

Mijn eerste jaar was een constante strijd tussen motivatie en discipline om voldoendes te blijven halen. Het feit dat de universiteit (Erasmus Universiteit Rotterdam, red.) eist dat je 60 studiepunten haalt in het studiejaar legde nog meer druk op me en ik begreep nu volledig waarom zoveel studenten klaagden over de aanhoudende druk die ze ervoeren. Dit jaar was voor mij echter ook een ontdekkingsreis naar het vinden van de juiste balans tussen studietijd en leermethodes. Uiteindelijk ontdekte ik dat het voor mij essentieel was om direct een samenvatting te bemachtigen, de stof snel door te nemen met aantekeningen en relevante bepalingen in mijn wettenbundel te markeren. Vóór elke werkgroep herhaalde ik de stof nogmaals en zorgde ik dat ik die week ook alle hoorcolleges bijwoonde. Een week voor het tentamen maakte ik een oefententamen en bestudeerde ik alle stof nog een keer. Ik zorgde ervoor dat ik alle stappenplannen uit mijn hoofd kende en alle jurisprudentie begreep. Drie dagen voor het tentamen keek ik nogmaals naar de hoorcolleges (live volgen ging me toch niet zo goed af als thuis). De dag voor het tentamen nam ik alles door met studiegenoten.

Als ik me aan mijn plan hield, behaalde ik mooie cijfers. Als ik dat niet deed, waren het onvoldoendes. Nu ik verder ben in mijn studie, kan ik beter inschatten hoe ik moet studeren en hoef ik hier gelukkig niet meer zoveel tijd aan te besteden als in het begin. Het begin van mijn studietijd was echter zeker even wennen en, voor mij althans, ontzettend uitdagend. Ik kan nu gelukkig zeggen dat ik bijna aan het einde van mijn studie ben en terugkijk op een avontuur dat ik onzeker ben begonnen, maar waar ik ontzettend trots op ben, nu ik als "horrorstudent" toch mijn studie bijna heb afgerond.

Mijn verhaal laat zien dat zelfs de meest worstelende studenten kunnen slagen, zolang ze bereid zijn om te leren, te experimenteren en nooit op te geven.